لئوناردو داوینچی نخستین کسی بود که همواره قصد داشت ارابه ای غول پیکر و سنگین برای حضور در میدانهای جنگ را طراحی کند. در میان نوشته های اچ.جی. ولز در سال ۱۹۰۴ میلادی هم می توان به خوبی نشانی از وسیله ای آهنین یافت که با در هم کوبیدن صحنه های نبرد با توان عظیمی به پیش می رود. اما آنچه که هم اکنون ما به عنوان تانک می شناسیم ۹۰ سال پیش در سپتامبر ۱۹۱۶ از سوی نیروهای انگلیسی در جبهه سم (Somme) فرانسه علیه نیروهای آلمانی به کارگرفته شد در آن روز نیروهای کشور آلمان با وسیله غول پیکر و آهنینی مواجه شدند که هیچ نشانی از لوله تفنگ بر آن وجود نداشت و با قدرت بسیاری می توانست خاکریز ها و سنگرهای آنان را در هم بکوبد و پیش برود. قابلیت شلیک توپ از دو طرف آن نیز نیروهای ارتش آلمان را به شدت در این منطقه غافلگیر کرده بود. آنچه که اکنون از تانک های گذشته برجای مانده شکل و شمایل غول آسا با چرخ دنده های حرکتی جالب آنهاست که در دوران مختلف و با تغییر و تحول های بسیار، به پیشرفت قابل توجهی دست یافته اند. نخستین بار یک کارخانه تولید تجهیزات کشاورزی آمریکایی قصد ساخت وسیله سنگینی را داشت که با حرکت زنجیره ای ریل های خود بتواند زمین های کشاورزی و زراعی را برای کشاورزان هموار کند که به سرعت از سوی نیروهای ارتش آمریکا این ایده رد شد. تا این که یک مهندس انگلیسی به نام «ارنست سونیتون» با طراحی بدیع خود از یک دستگاه تانک توانست نظر وینستون چرچیل مقام ارشد ارتش وقت انگلستان را به خود جلب کند و از آن در مقابله با نیروهای آلمانی بهره ببرد. چرچیل با مشاهده ایده این مهندس خوش ذوق انگلیسی به سرعت با تشکیل هیأتی از سربازان و نیروهای ارتش به طور رسمی اعلام کرد که قصد تولید وسیله نقلیه مهاجمی را دارد که همراه با ویرانی، قابلیت شلیک نیز داشته باشد. از آنجا که ساخت وسیله دفاعی جدید نیازمند اسم رمزی بود که ایده آن را از دشمنان جبهه مقابل پنهان کند، آنها نام «تانک های آبرسانی بین النهرین» را برای آن انتخاب کردند که بعد از مدتی نام تانک میان همه استفاده شد. انتخاب این نام چندان هم بی مسمی نبوده است. زیرا تانک های ابتدایی شبیه تانکرهای حمل آب بودند و هیچ نشانی از تجهیزات و امکانات نظامی برخود نداشتند.
جالب آن که مهندسان انگلیسی در آن زمان تانک ها را به دوگونه نر و ماده تقسیم کرده بودند. تانک های نر دارای دو دهانه لوله ای شکل در دو طرف بودند که قابلیت شلیک از مجاری را داشت و تانک های ماده بیشتر برای هموار کردن سنگرها، خاکریز ها و گذشتن از مرز های سیم خاردار به کار برده می شدند. ۸ نفر خدمه تانک مجبور بودند تنها با حرکت دست و اشاره با هم ارتباط بگیرند. موتور تانک هم دارای قدرت ۱۰۵ اسب بخار بود که در آن زمان در نوع خود یکی از وسایل نظامی حیرت آور به شمار می رفت. ارتش انگلستان پس از آزمایش نخستین تانک و مشاهده قابلیت گسترده آن به سرعت مجوز ساخت ۴۹ دستگاه تانک را گرفت که در جبهه «سم» با استفاده از ۱۱ مورد از آنها ارتش آلمان را غافلگیر نمود. طولی نکشید که جنجال فراوانی در این زمینه به پا شد. روزنامه دیلی میرور یک ماه پس از این حمله شدید در نوامبر ۱۹۱۶ اولین تصویر تانک های حاضر در میدان را برای همه به معرض تماشاگذاشت که در آن زمان مبلغی در حدود یک هزار پوند (در حدود ۳۵ هزار پوند کنونی) برایشان هزینه دربرداشت. با این رو نمایی تمامی نیروهای نظامی کشورهای حاضر در صحنه جنگ سعی در دستیابی به این تجهیزات پیشرفته را داشتند که توانستند به سرعت نیز آن را در اختیار بگیرند. از آن پس تاکنون تانک ها در میادین جنگ و جبهه ها مهم ترین وسیله تخریب و پیش روی نیروهای نظامی به شمار می آیند.
موشک ضد زره سنگین ERYX
اریکس یک سیستم موشکی ضد زره سنگین کوتاه برد است که برای واحدهای پیاده نظام و نیروهای ویژه طراحی و ساخته شده است ، این سیستم ضد زره برای استفاده در موقعیتهای خاص و فضاهای محدود ( همانند جنگهای شهری و کوماندویی ) بسیار مناسب و مؤثر است .
اریکس توسط کنسرسیومی مرکب از MBDA فرانسه و صنایع هوافضای کانادا تولید می گردد ، در سال 1989 فرانسه و کانادا تفاهم نامه ای را برای تولید اریکس با سرمایه گذاری مشترک امضا نمودند و در سال 1994 بعد از سالها تحقیق و آزمایش اریکس وارد خدمت ارتشهای فرانسه و کانادا گردید و تا این لحظه ارتشهای نروژ ، برزیل ، مالزی نیز از اریکس بهره می برند .
همچنین بسیاری از کشورهای حوزه خلیج فارس من جمله بحرین ، کویت ، قطر ، عربستان و امارات متحده عربی نیز در زمره مشتریان علاقه مند به این سیستم ضد زره قرار دارند .
ترکیه در سال 1999 قرار دادی با فرانسه امضا نمود که طی آن امتیاز تولید 10000 موشک اریکس را در طی 10 سال به دست آورد اما در سال 2004 وزیر دفاع ترکیه خبر از لغو این پروژه داد .
اریکس ، می تواند بر ضد اهداف زرهی متحرک و ثابت مورد استفاده قرار گیرد ، کمترین برد عملیاتی آن 50 متر و بیشترین برد آن 600 متر می باشد . اریکس می تواند بر ضد انواع زره های کلاسیک ، تقویت شده و انعکاسی استفاده گردد . علاوه بر اهداف زرهی ، ساختار اریکس به گونه ای طراحی شده است که قادر به انهدام انواع خاکریزها ، سنگرها و استحکامات بتونی نیز می باشد .
در آزمایش انجام شده توسط MBDA از 1000 موشک اریکس شلیک شده 950 موشک اهداف را با موفقیت از بین بردند یعنی 95% شلیکها موفقیت آمیز بوده است .
سیستم اریکس از سه قسمت تشکیل شده است ، موشک ، لوله پرتاب و واحد آتش .
اریکس را می توان به صورت نشسته یا دراز کش از روی شانه شلیک نمود همچنین امکان استفاده از سه پایه نیز وجود دارد .
موشک اریکس ، از نوع هدایت شونده باسیم است و از یک سیستم هدایت نوری نیمه خودکار بهره می برد . در انتهای موشک اریکس یک منبع تولید کننده مادون قرمز وجود دارد . سیستم هدف گیر اریکس با استفاده از این امواج می تواند مسیر موشک را تشخیص داده و در صورت لزوم توسط سیم رابط با موشک مسیر را تصحیح نماید .
سیستم پیشرانه اریکس از نوع کنترل برداری است و این قابلیت را دارد که در سرعت پایین مؤثر عمل نماید و اجازه می دهد که پرتاب موشک با کمترین نیروی ممکن انجام شود .
با توجه به این قابلیت موتور موشک اریکس از سیستم پرتاب آرام یا Soft Launch بهره برده و در فضاهای محدود و بسته می توان از آن به راحتی و با ایمنی بالا استفاده کرد .
لازم به ذکر است که موتور موشک اریکس توسط شرکت مشهور راکسل فرانسه ( ROXEL ) تولید شده است .
موشک در کمتر از 5 ثانیه آماده شلیک می گردد ، بعد از شلیک موشک تنها وظیفه تیرانداز تنظیم نگه داشتن سیستم هدف گیر اریکس بر روی هدف تا زمان اصابت می باشد .
در زمان شلیک موشک سرعتی در حدود 18 متر در ثانیه می گیرد و در زمان رسیدن به مرز 600 متر ، سرعت موشک از مرز 245 متر در ثانیه نیز می گذرد .
در زمان 2 دقیقه می توان 5 موشک اریکس را آماده نمود ، هدف گیری کرد و شلیک نمود .
کلاهک جنگی 137 میلیمتری موشک مجهز به سیستم دو گانه High Explosive بوده و قادر به نفوذ در خودروهای مجهز به زره های انعکاسی به میزان 90 سانتی متر است .
دو شبیه ساز برای آموزش استفاده از اریکس به سربازان وجود دارد ، شبیه ساز مقدماتی و پیشرفته .
شبیه ساز مقدماتی توسط شرکت سیمتران ( SIMTRAN ) کانادا طراحی و ساخته شد ، شبیه ساز پیشرفته توسط بخشی از لاکهید مارتین تولید شده و به نام EPGS مشهور می باشد .
منبع : ماهنامه جنگ افزار شماره 13 ، گردآوری و ترجمه : مهندس یاشا محمدی رفیع
اریکس در سایتهای دیگر :
اولین تیربار در سال 1883 توسط هیرام ماکسیم در ایالات متحده اختراع شد و برای اولین بار در جنگ مستعمره ای جنوبی صدای شلیک آن به گوش رسید.در طول جنگ اول جهانی نیز طرف های درگیر به طور گسترده از تیربارهای سبک و سنگین استفاده کردند که تلفات سنگینی خصوصا در درگیری های فرسایشی اواخر جنگ در برداشت.نقش تیربارها در جنگ جهانی دوم چه علیه اهداف زمینی و چه علیه اهداف هوایی غیر قابل انکار است که در این میان آلمان ها به پیشرفت های فوق العاده ای دست یافته بودند.امروزه نقش اصلی تیربارها تامین آتش مسلسل علیه پیاده نظام دشمن و وسایل نقلیه زره پوش می باشد.یک تیربار با کالیبر 12.7/50 به سادگی اهدافی که به صورت سبک زره پوش شده اند مثلا بیشتر انواع هلیکوپترها را از بین می برد.تقریبا تمام جوخه های پیاده نظام و حتی زرهی در جنگ ها حداقل یک تیربار سبک در اختیار دارند که اهمیت قدرت آتش این سلاح ها را کاملا آشکار می سازد.
بیشتر تیربارهای سبک و سنگین دارای لوله های اضافی هستند که در شرایط درگیری و میدان های جنگ به سادگی و در چند ثانیه قابل تعویض می باشند.قابل توجه است به دلیل حجم بالای شلیک حرارت بالایی در لوله ی تیربارها ایجاد می شود که از دقت شلیک حرارتی بالایی در لوله ی تیربارها ایجاد می شود که از دقت شلیک و عمر لوله تا حد بالایی می کاهد و با تعویض آن می توان زمانی را برای خنک شدن لوله در نظر گرفت در حالی که همچنان به شلیک ادامه داده می شود.
سیستم تغذیه تقریبا تمام تیربارهای متوسط و سنگین به صورت کمربندی و یا زنجیری است که در سلاح مدرن امروزی جنس آن از فلز بوده و به دو صورت یکپارچه و جدا شونده می باشد.
در سیستم تغذیه جدا شونده هر کدام از فشنگ ها توسط رابطی به دیگری متصل شده است که بعد از شلیک این رابط ها جدا می شوند.در سیستم یکپارچه حتی بعد از شلیک کمربند به صورت یک قطعه باقی می ماند.به طور معمول ظرفیت فشنگ کمربندها "قطار فشنگ" 50 تا 100 تیر در سلاح های سنگین و در سلاح های متوسط و سبک بین 100 تا 250 تیر می باشد.در بیشتر تیربارها سبک دستی خشاب های کاسه ای تکی و دوتایی 30 تا 100 تیر مورد استفاده قرار می گیرند.البته برای تغییر از حالت خشابی به حالت کمربندی تغییرات کوچکی در سلاح باید داده شود که ممکن است در بعضی از تیربارها چنین تغییراتی مورد نیاز نباشد.قابل ذکر است که تیربارهای سبک دستی معمولا همان تفنگ های تهاجمی سربازان پیاده نظام می باشند ولی با لوله ی قوی تر و اضافه شدن دو پایه به آنها به آنها برای حجم آتش بالا و دقیق بهسازی شده اند.
ابر تیربارها
تیربارهای چند لول چرخان در کالیبرهای متفاوت بر روی وسایلی مختلف نظیر هواپیماها بالگردها ناوها وخودروها که با حجم اتش بسیار زیاد و فوق العاده و پوشش گسترده هدف عامل مهمی در نابودی وجلوگیری از تحرکات دشمن و یا حداقل زمینگیر کردن دشمن می شوند.مدلهای گوناگونی از این تیر بار وجودارد که بروی و وسایل متفاوتی مانند زرهپوشها و انواع شناورها و هواپیماها و بالگردها به عنوان توپ اصلی ویا جانبی ویا به عنوان توپ ضد هوایی با نواخت تیر بالا به کار برده می شود تصویر زیر مربوط به تیربار کالیبر کوچک مشهور به مینی گان از همین مدل تیربارها است که قابل نصب بر روی بالگردها و ناوها همچنین توسط افراد قابل استفاده است.
کالیبر | ۶۲/۷میلیمتر | |
طول | ۷۵ سانتیمتر | |
وزن | ۱۶کیلوگرم | |
نواخت تیر | ۴۰۰۰تا۲۰۰۰تیر در دقیقه | |
برد | ۱۰۰۰متر | |
سرعت گلوله | ۸۵۴متر بر ثانیه | |
مکانیزم | نیروی برق |
این اسلحه دفاع شخصی با قنداق تا شونده وقنداق تاشو و قبضه جلوی خشاب و وزن کم جهت استفاده نیروهای ویژه و خدمه هواپیما و هلی کوپترها ساخته شده است. خوشدستی بی نظیر این اسلحه کاربری آن را در مکان های تنگ مانند داخل اتومبیلبه سادگی امکانپذیر می سازد. تاریخچه: |